Για ασθενείς

Ο/η ασθενής στον οποίο ανακοινώνεται για πρώτη φορά η διάγνωση μιας αιματολογικής ασθένειας, καλοήθους ή κακοήθους, υποβάλλεται σε μεγάλο στρες.

Του/της ανακοινώνονται πολλά νέα δεδομένα που αναμένεται να αλλάξουν ριζικά τον τρόπο διαβίωσης και την ποίοτητα ζωής στο άμεσο και πιθανά στο απώτερο μέλλον. Επιπλέον, η ανακοίνωση αυτή επηρεάζει δραστικά και τα στενά μέλη του οικογενειακού ή φιλικού περιβάλλοντος που ψάχνουν απεγνωσμένα τη βέλτιστη λύση για τον άνθρωπό τους.

Όλα αυτά τα ερωτήματα μπορούν να απαντηθούν μόνο από μια εξειδικευμένη ομάδα έμπειρων Αιματολόγων με μακρόχρονη κλινική εμπειρία στη διάγνωση και αντιμετώπιση των αιματολογικών ασθενειών. Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει όχι μόνο κλινικούς ιατρούς αλλά και εξειδικευμένα Εργαστήρια με δυνατότητα άμεσης και αξιόπιστης απάντησης για τη μορφολογική, ανοσοφαινοτυπική, κυτταρογενετική και μοριακή υπογραφή του νοσήματος. Με βάση αυτά τα δεδομένα γίνεται εξατομικευμένος σχεδιασμός της θεραπείας και παρακολούθησης του/της ασθενούς. Επίσης, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις σωστές συνθήκες νοσηλείας με ανθρώπινο πρόσωπο προς ασθενείς και συνοδούς. Οι παραπάνω αρχές διέπουν τη λειτουργία του Αιματολογικού Τμήματος στη «Στοργή» πάνω από τρεις δεκαετίες.

Η συσσωρευμένη εμπειρία έχει επιτρέψει την εφαρμογή καινοτόμων θεραπειών σε νοσήματα τα οποία είναι ανθεκτικά στη χημειο-/ακτινο-θεραπεία. Επειδή το Τμήμα και τα εξειδικευμένα Εργαστήρια έχουν λάβει όλες τις διεθνείς πιστοποιήσεις, μπορούμε να υποστηρίξουμε τη διενέργεια κλινικών μελετών, δηλαδή τη χορήγηση νέων αλλά όχι πειραματικών φαρμάκων με πολλαπλά οφέλη για τον/την ασθενή. Όπως γίνεται διεθνώς, ο/η ασθενής έχει τη δυνατότητα να ωφεληθεί από τα νέα φάρμακα πολύ πριν αυτά γίνουν διαθέσιμα εμπορικά. Επιπλέον, η λειτουργία του Τμήματος ως κέντρου αναφοράς ασθενών προς Μεταμόσχευση από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο έχει οδηγήσει στην πρωτοποριακή αντιμετώπιση των ασθενών με βιολογικές και επαναστατικές ανοσο-θεραπείες και κυτταρικές θεραπείες.

Εν κατακλείδι, είμαστε ευγνώμονες στους ασθενείς και τις οικογένειές τους που εμπιστεύονται τη ζωή τους ή των αγαπημένων τους σε ανθρώπους που έχουν αφιερωθεί σε αυτό το έργο. Αυτό το αίσθημα καθήκοντος καθοδηγεί όλες τις πράξεις της διεπιστημονικής ομάδας που εργάζεται για την επιτυχή έκβαση των δύσκολων και δυσεπίλητων προβλημάτων που γενναιότητα αντιμετωπίζουν οι ασθενείς μας. Το Κτίριο «Στοργή» θέλουμε να παραμείνει ένα καταφύγιο ζωής χρησιμοποιώντας όλα τα εργαλεία του μέλλοντος.

Αλλογενής Μεταμόσχευση

Αγαπητέ ασθενή,

Το κείμενο αυτό, υπό μορφή ερωτήσεων, σκοπό έχει την ενημέρωσή σας. Διαβάζοντάς το θα λύσετε κάποιες απορίες σας. Θα σας δημιουργηθούν, ενδεχομένως, κάποιες άλλες. Έτσι θα είστε έτοιμος να τις επιλύσετε, όταν συζητήσετε με τους γιατρούς της μονάδας μεταμόσχευσης πριν την υπογραφή της συγκατάθεσης.

Τι είναι μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων;

Είναι η θεραπευτική διαδικασία με την οποία θεραπεύονται κακοήθη και καλοήθη νοσήματα.

Ποια είναι τα είδη μεταμόσχευσης αιμοποιητικών κυττάρων;

Είναι η αυτόλογη και η αλλογενής μεταμόσχευση.

Ασθενείς που πάσχουν από κακοήθη αιματολογικά νοσήματα (οξείες και χρόνιες λευχαιμίες, λεμφώματα, χρόνια μυελοϋπερπλαστικά νοσήματα, μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα, πολλαπλό μυέλωμα) και μη κακοήθη νοσήματα (απλαστική αναιμία, μεσογειακή αναιμία, δρεπανοκυτταρική αναιμία, συγγενείς ανοσοανεπάρκειες).

Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν χρειάζονται αλλογενή μεταμόσχευση όλοι οι ασθενείς που πάσχουν από τα παραπάνω νοσήματα.

Το ποιος ασθενής θα χρειασθεί αλλογενή μεταμόσχευση καθορίζεται από το θεράποντα γιατρό του ασθενή και το γιατρό της μονάδας μεταμόσχευσης.

Πώς γίνεται η αλλογενής μεταμόσχευση;

Στον ασθενή χορηγείται χημειοθεραπεία ή χημειοθεραπεία και ολοσωματική ακτινοβολία, που λέγεται σχήμα προετοιμασίας. Το σχήμα προετοιμασίας καταστρέφει τα κακοήθη κύτταρα, το μυελό του ασθενή και το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενή.

Κατόπιν στον ασθενή χορηγούνται από τη φλέβα τα αιμοποιητικά κύτταρα του υγιή δότη, ώστε να δημιουργηθεί ο νέος υγιής μυελός μετά από τρεις έως τέσσερις εβδομάδες, οπότε συνήθως παίρνει εξιτήριο.

Η αλλογενής μεταμόσχευση μπορεί να κάνει καλά τον ασθενή, λόγω του σχήματος προετοιμασίας και του ανοσολογικού φαινομένου που ονομάζεται δράση του μοσχεύματος έναντι της κακοήθειας.

Ποιοι δότες χρησιμοποιούνται;

Οποιοσδήποτε αδελφός ή αδελφή του ασθενή που είναι ιστοσυμβατός με τον ασθενή.

Οποιοσδήποτε συγγενής του ασθενή που έχει αποδεκτή ιστοσυμβατότητα με τον ασθενή.

Οποιοσδήποτε ενήλικας μη συγγενής δότης που έχει αποδεκτή ιστοσυμβατότητα με τον ασθενή.

Ομφαλοπλακουντιακό αίμα από μη συγγενή δότη που έχει αποδεκτή ιστοσυμβατότητα με τον ασθενή.

Το ποιος δότης είναι καταλληλότερος για τον ασθενή καθορίζεται από το γιατρό της μονάδας μεταμόσχευσης.

Τι είδους αιμοποιητικά κύτταρα χρησιμοποιούνται;

Χρησιμοποιούνται αιμοποιητικά κύτταρα από το μυελό ή από το αίμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν αιμοποιητικά κύτταρα από αίμα ομφαλίου λώρου και πλακούντα. Οι γιατροί της μονάδας μεταμόσχευσης καθορίζουν ποια είναι η καλύτερη πηγή μοσχεύματος για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά.     Ωστόσο, η τελική επιλογή του είδους του μοσχεύματος είναι αναφαίρετο δικαίωμα του δότη μετά από εκτενή και ειδική ενημέρωση από τους θεράποντες γιατρούς.

Ποιες είναι οι συχνότερες επιπλοκές;

Οι συχνότερες είναι οι επιπλοκές του σχήματος προετοιμασίας και οι επιπλοκές του μοσχεύματος (νόσος μοσχεύματος κατά του ξενιστή).

Ο ασθενής μπορεί λόγω του σχήματος προετοιμασίας:

  1. Να έχει συμπτώματα από το πεπτικό σύστημα, όπως στοματίτιδα (πληγές και πόνο στο στόμα), εμετούς και διάρροιες που διαρκούν λίγες ημέρες. Μπορεί να εμφανίσει μια επιπλοκή από το συκώτι που ονομάζεται φλεβοαποφρακτική νόσος του ήπατος.
  2. Να χάσει τα μαλλιά του παροδικά.
  3. Να έχει πρόβλημα γονιμότητας, να μην μπορεί δηλαδή να κάνει παιδιά, λόγω της πιθανής καταστροφής των ωαρίων και των σπερματοζωαρίων.
  4. Να κάνει πυρετό και λοίμωξη, λόγω χαμηλών λευκών αιμοσφαιρίων.
  5. Να χρειασθεί μετάγγιση αίματος, λόγω αναιμίας. Ως συνέπεια αυτής μπορεί να εμφανίσει υπερφόρτωση των οργάνων με σίδηρο.
  6. Να χρειασθεί μετάγγιση αιμοπεταλίων, λόγω χαμηλών αιμοπεταλίων, ώστε να μην αιμορραγήσει ή για να αντιμετωπισθεί τυχόν αιμορραγία.
  7. Να εμφανίσει επιπλοκές από άλλα συστήματα, όπως το το ήπαρ, αναπνευστικό, το καρδιαγγειακό, το ουροποιητικό, το νευρικό, το δέρμα, το μυοσκελετικό σύστημα και ενδοκρινολογικές διαταραχές.
  8. Ειδικότερα, τα παιδιά και οι έφηβοι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν καθυστέρηση στην ανάπτυξή τους, ανάλογα με το σχήμα προετοιμασίας που θα λάβουν.
  9. Να εμφανίσει κακοήθη νόσο σε μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με το γενικό πληθυσμό.

Οι παραπάνω επιπλοκές αντιμετωπίζονται τις περισσότερες φορές με επιτυχία. Μερικές φορές όμως μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενή.

Ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει, λόγω του μοσχεύματος, νόσο μοσχεύματος κατά του ξενιστή. Η νόσος αυτή διακρίνεται σε οξεία, όταν εμφανίζεται τους τρεις πρώτους μήνες μετά τη μεταμόσχευση και σε χρόνια, όταν εμφανίζεται μετά τους τρεις πρώτους μήνες από τη μεταμόσχευση.

Ο ασθενής που εμφανίζει οξεία νόσο μοσχεύματος κατά του ξενιστή μπορεί:

  1. Να έχει συμπτώματα από το πεπτικό σύστημα, όπως διαταραχές κενώσεων (διάρροιες), ναυτία και εμέτους.
  2. Να εμφανίσει εξάνθημα και κνησμό στο δέρμα.
  3. Να εμφανίσει ηπατική βλάβη, ίκτερο (κιτρινάδι).
  4. Να εμφανίσει λοιμώξεις από μικρόβια, μύκητες και ιούς, λόγω σοβαρού βαθμού ανοσοκαταστολής.

Η οξεία νόσος μοσχεύματος κατά του ξενιστή αντιμετωπίζεται με κορτιζόνη, τις περισσότερες φορές με επιτυχία. Μερικές φορές όμως μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενή.

Ο ασθενής που εμφανίζει χρόνια νόσο μοσχεύματος κατά του ξενιστή μπορεί:

  1. Να εμφανίσει δερματικές βλάβες.
  2. Να εμφανίσει ξηροστομία και ξηροφθαλμία (έλλειψη δακρύων).
  3. Να εμφανίσει ηπατική βλάβη, ίκτερο (κιτρινάδι).
  4. Να εμφανίσει διαταραχές στη λειτουργία του πεπτικού συστήματος.
  5. Να εμφανίσει συμπτώματα από άλλα συστήματα, όπως πχ από τους πνεύμονες, τις αρθρώσεις.
  6. Να εμφανίσει λοιμώξεις από μικρόβια, μύκητες και ιούς, λόγω σοβαρού βαθμού ανοσοκαταστολής.
  7. Να εμφανίσει ψυχοκοινωνικές διαταραχές σε μικρό ποσοστό οι οποίες με την κατάλληλη υποστήριξη μπορούν να αναστραφούν.

Η χρόνια νόσος μοσχεύματος κατά του ξενιστή αντιμετωπίζεται με κορτιζόνη, τις περισσότερες φορές με επιτυχία. Μερικές φορές όμως μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενή.

Μπορεί οι επιπλοκές να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή;

Ναι. Η πιθανότητα θανάτου από την αλλογενή μεταμόσχευση ποικίλλει και επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Οι πιο σημαντικοί είναι το είδος του νοσήματος, η φάση του νοσήματος κατά τη μεταμόσχευση, η ηλικία του ασθενή και η γενικότερη κατάσταση της υγείας του και το είδος του δότη. Οι γιατροί της μονάδας μεταμόσχευσης καθορίζουν την πιθανότητα θανάτου για κάθε ασθενή ξεχωριστά.

Ποια είναι η πιθανότητα ίασης;

Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Οι πιο σημαντικοί είναι το είδος του νοσήματος και η φάση του νοσήματος κατά τη μεταμόσχευση. Οι γιατροί της μονάδας μεταμόσχευσης καθορίζουν την πιθανότητα ίασης για κάθε ασθενή ξεχωριστά.

Πόσο διαρκεί η νοσηλεία στη Μονάδα Μεταμόσχευσης;

Συνήθως διαρκεί τέσσερις έως έξι εβδομάδες. Ο ασθενής παίρνει εξιτήριο, όταν ανέβουν τα λευκά αιμοσφαίρια, τα ερυθρά αιμοσφαίρια και τα αιμοπετάλια και όταν υποχωρήσουν οι επιπλοκές.

Τι γίνεται μετά την έξοδο από τη Μονάδα Μεταμόσχευσης;

Ο ασθενής πηγαίνει στο σπίτι του με φαρμακευτική αγωγή.

Χρειάζεται παρακολούθηση από τους γιατρούς της μονάδας μεταμόσχευσης με συχνότητα που καθορίζεται από τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του ασθενούς και συνήθως είναι μια φορά την εβδομάδα τουλάχιστον για τους τρεις πρώτους μήνες. Αργότερα η παρακολούθηση γίνεται σε αραιότερα διαστήματα.

Η παρακολούθηση αφορά την παρακολούθηση του νοσήματος και των τυχόν επιπλοκών.

Η φαρμακευτική αγωγή συνήθως τελικά διακόπτεται και ο ασθενής δεν χρειάζεται  παρακολούθηση παρά μια φορά το χρόνο ενώ σε μικρό ποσοστό ασθενών μπορεί να χρειαστεί επανέναρξη χορήγησης φαρμάκων εάν η κλινική κατάσταση του ασθενούς το απαιτεί.

Αυτόλογη Μεταμόσχευση

Το κείμενο αυτό, υπό μορφή ερωτήσεων, σκοπό έχει την ενημέρωσή σας. Διαβάζοντάς το θα λύσετε κάποιες απορίες σας. Θα σας δημιουργηθούν, ενδεχομένως, κάποιες άλλες. Έτσι θα είστε έτοιμος να τις συζητήσετε με τους γιατρούς της μονάδας μεταμόσχευσης πριν την υπογραφή της συγκατάθεσης.

Τι είναι μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων;

Είναι η θεραπευτική διαδικασία με την οποία θεραπεύονται κακοήθη και καλοήθη νοσήματα.

Ποια είναι τα είδη μεταμόσχευσης αιμοποιητικών κυττάρων;

Είναι η αυτόλογη και η αλλογενής μεταμόσχευση.

Ασθενείς που πάσχουν από Hodgkin λεμφώματα, μη Hodgkin λεμφώματα, πολλαπλό μυέλωμα, αυτοάνοσα νοσήματα, οξεία μυελοβλαστική λευχαιμία σε ύφεση και ορισμένους συμπαγείς όγκους.

Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν χρειάζονται αυτόλογη μεταμόσχευση όλοι οι ασθενείς που πάσχουν από τα παραπάνω νοσήματα.

Το ποιος ασθενής θα χρειασθεί αυτόλογη μεταμόσχευση, καθορίζεται από το θεράποντα γιατρό του ασθενή και το γιατρό της μονάδας μεταμόσχευσης.

Ποια η διαδικασία της μεταμόσχευσης

Πριν τη μεταμόσχευση συλλέγονται αιμοποιητικά κύτταρα, συνήθως από το αίμα. Σπανιότερα συλλέγονται αιμοποιητικά κύτταρα από τα κόκκαλα (μυελός των οστών).

Μετά τη συλλογή τα αιμοποιητικά κύτταρα καταψύχονται και συντηρούνται μέχρι τη χρήση τους.

Κατόπιν στον ασθενή χορηγείται χημειοθεραπεία που λέγεται σχήμα προετοιμασίας, το οποίο καταστρέφει τα κακοήθη κύτταρα και το μυελό του ασθενή.

Στη συνέχεια αποψύχονται τα αιμοποιητικά κύτταρα και χορηγούνται στο ασθενή από τη φλέβα, ώστε να ξαναδημιουργηθεί ο κατεστραμμένος μυελός μετά από δύο έως τρεις εβδομάδες. Τότε ο ασθενής παίρνει εξιτήριο από το νοσοκομείο. Δηλαδή, πρακτικά ο ασθενής χρειάζεται να μείνει στο νοσοκομείο για τρεις έως τέσσερις εβδομάδες.

Συλλογή με κυτταφαίρεση

Η κυτταφαίρεση είναι μία διαδικασία κατά την οποία τα αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα διαχωρίζονται από τα υπόλοιπα κύτταρα του αίματος με τη βοήθεια μηχανήματος που λέγεται μηχάνημα διαχωρισμού κυττάρων ή μηχάνημα αφαίρεσης

Τα μηχανήματα αφαίρεσης είναι αυτόματα, αποτελεσματικά και ασφαλή. Συνδέονται με τον ασθενή είτε μέσω κεντρικού φλεβικού καθετήρα ή με δύο φλέβες στους αγκώνες. Το αίμα  αναρροφάται από το μηχάνημα με συνεχόμενο τρόπο, φυγοκεντρείται, διαχωρίζονται τα αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα, και συγκεντρώνονται σε έναν ασκό, ενώ τα υπόλοιπα κύτταρα του αίματος επιστρέφονται διαρκώς πίσω στον ασθενή.

Για να μπορεί τα αίμα του ασθενούς να κυκλοφορήσει στο μηχάνημα και να επιστρέψει πίσω χωρίς να αλλοιωθεί, χορηγείται ενδοφλέβια συνεχώς στον ασθενή αντιπηκτικό, που εμποδίζει το αίμα να πήξει.

Όλα τα υλικά που χρησιμοποιούνται στην διαδικασία είναι μίας χρήσης και αποστειρωμένα, ώστε δεν υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης για τον ασθενή.

Επειδή το ποσοστό των αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων είναι μικρό στο αίμα η διαδικασία για να ολοκληρωθεί απαιτεί 2-4 ώρες.

Αν ο ασθενής δεν διαθέτει δύο μεγάλες φλέβες στους αγκώνες, μπορεί να τοποθετηθεί κεντρικός καθετήρας σε μια μεγάλη φλέβα (σφαγίτιδα, υποκλείδια, μηριαία) από έμπειρο αναισθησιολόγο πριν τη κυτταφαίρεση. Η τοποθέτηση του καθετήρα είναι σχετικά ανώδυνη, γιατί προηγείται τοπική αναισθησία.

Δεν απαιτείται νοσηλεία του ασθενούς στο νοσοκομείο. Μετά το πέρας της συλλογής ο ασθενής μεταβαίνει στο σπίτι του.

Επιπλοκές Κυτταφαίρεσης

Τα αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα είναι εγκατεστημένα στον μυελό των  οστών. Για να απελευθερωθούν στο αίμα και να μπορέσουν να συλλεγούν με τη διαδικασία της κυτταφαίρεσης πρέπει ο ασθενής είτε να λάβει για 3-5 ημέρες πριν από τη συλλογή αυξητικό παράγοντα των ουδετερόφιλων (G-CSF) είτε να λάβει και χημειοθεραπεία. Σε περίπτωση δυσκολίας κινητοποίησης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και δεύτερος αυξητικός παράγοντας (Plerixafor), αφού προηγηθεί ενημέρωση για τη χρησιμότητά του και τις ενδεχόμενες επιπλοκές.

Επιπλοκές χορήγησης G-CSF

Η χορήγηση G-CSF, είναι συνήθως καλά ανεκτή από τους ασθενείς. Οι συχνότερα αναφερόμενες παρενέργειες είναι ήπιες αρθραλγίες, μυαλγίες, οστικά άλγη, πονοκέφαλος και μπούκωμα στη μύτη. Τα συμπτώματα αυτά υποχωρούν με τη χορήγηση ήπιων αναλγητικών (παρακεταμόλης, δηλαδή Depon) και υποχωρούν 24-48 ώρες μετά τη διακοπή της χορήγησης του G-CSF.

Πολύ σπάνια ο ασθενής μπορεί να αισθανθεί ενόχληση στο αριστερό πάνω μέρος της κοιλιάς από διόγκωση του σπλήνα.  Αν ο ασθενής αισθανθεί αυτή την ενόχληση πρέπει να την αναφέρει στους γιατρούς. Η επιπλοκή αυτή είναι παροδική και υποχωρεί σε λίγες ημέρες μετά την διακοπή του G-CSF.

Σε περίπτωση που η συλλογή δεν δώσει επαρκές μόσχευμα ώστε να είναι εφικτή η αυτόλογη μεταμόσχευση, επιλεγμένοι ασθενείς με λέμφωμα ή μυέλωμα θα λάβουν έναν επιπρόσθετο παράγοντα κινητοποίησης (plerixafor).

Ποιες είναι οι συχνότερες επιπλοκές της μεταμόσχευσης;

Συχνότερες είναι οι επιπλοκές του σχήματος προετοιμασίας.

Ο ασθενής μπορεί:

  1. Να έχει συμπτώματα από το πεπτικό σύστημα, όπως στοματίτιδα (πληγές και πόνο στο στόμα), εμετούς και διάρροιες που διαρκούν λίγες ημέρες.
  2. Να χάσει τα μαλλιά του παροδικά.
  3. Να έχει πρόβλημα γονιμότητας, να μην μπορεί δηλαδή να κάνει παιδιά, λόγω της πιθανής καταστροφής των ωαρίων και των σπερματοζωαρίων.
  4. Να κάνει πυρετό και λοίμωξη, λόγω χαμηλών λευκών αιμοσφαιρίων.
  5. Να χρειασθεί μετάγγιση αίματος, λόγω αναιμίας.
  6. Να χρειασθεί μετάγγιση αιμοπεταλίων, λόγω χαμηλών αιμοπεταλίων, ώστε να μην αιμορραγήσει ή για να αντιμετωπισθεί τυχόν αιμορραγία.
  7. Να εμφανίσει επιπλοκές από άλλα συστήματα, όπως το ήπαρ, το αναπνευστικό, το καρδιαγγειακό, το ουροποιητικό, το νευρικό και ενδοκρινολογικές διαταραχές.
  8. Να εμφανίσει ψυχοκοινωνικές διαταραχές σε μικρό ποσοστό οι οποίες με την κατάλληλη υποστήριξη μπορούν να αναστραφούν
  9. Να εμφανίσει κακοήθη νόσο σε σχετικά μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με το γενικό πληθυσμό.

Οι παραπάνω επιπλοκές αντιμετωπίζονται τις περισσότερες φορές με επιτυχία. Μερικές φορές όμως μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενή.

Μπορεί οι επιπλοκές να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή;

Ναι. Η πιθανότητα θανάτου είναι πολύ μικρή και ανάλογη με το είδος και τη φάση νόσου καθώς και τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του ασθενούς. Δηλαδή η αυτόλογη μεταμόσχευση είναι μια σχετικά ασφαλής διαδικασία.

Ποια είναι η πιθανότητα ίασης;

Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Οι πιο σημαντικοί είναι το είδος του νοσήματος και η φάση του νοσήματος κατά τη μεταμόσχευση. Οι γιατροί της μονάδας μεταμόσχευσης καθορίζουν την πιθανότητα ίασης για κάθε ασθενή ξεχωριστά.

Πόσο διαρκεί η νοσηλεία στη Μονάδα Μεταμόσχευσης;

Συνήθως διαρκεί τρεις έως πέντε εβδομάδες. Ο ασθενής παίρνει εξιτήριο, όταν ανέβουν τα λευκά αιμοσφαίρια, τα ερυθρά αιμοσφαίρια και τα αιμοπετάλια και όταν υποχωρήσουν οι επιπλοκές.

Τι γίνεται μετά την έξοδο από τη Μονάδα Μεταμόσχευσης;

Ο ασθενής πηγαίνει στο σπίτι του με φαρμακευτική αγωγή, που διαρκεί περίπου 1-3 μήνες.

Χρειάζεται παρακολούθηση από το θεράποντα γιατρό του ασθενή. Η παρακολούθηση αφορά την παρακολούθηση του νοσήματος και των πιθανών επιπλοκών.

Παρακαλούμε αν θέλετε μπορείτε να έρθετε σε επικοινωνία με τον Πανελλήνιο Σύλλογο Μεταμοσχευμένων Μυελού των Οστών (ΠΑΣΜΜΟ), να εγγραφείτε, έτσι ώστε να μπορέσετε να έχετε την κατάλληλη στήριξη.

Οι οικογένειες των παιδιών και των εφήβων μπορούν να έρθουν σε επικοινωνία με τον σύλλογο γονέων παιδιών με νεοπλασματικές ασθένειες Β. Ελλάδος, «ΛΑΜΨΗ».